BİR Galatasaraylı olarak Ersun Yanal’a teşekkür ediyorum.
Pazar akşamı oynanan maçta Galatasaray’ın ikinci bir 6-0 olayı yaşamasına izin vermediği için.
Herkes maçla ilgili kırk türlü yorum yapmış.
Çoğunu okudum, dinledim.
Benim yorumum ise bambaşka.
Fenerbahçe eğer biraz daha az gergin, biraz daha rahat oynasaydı, biraz daha kendine güvenseydi, Galatasaray’ı paramparça ederdi.
Sarı lacivertliler bizim takımın üzerine gelmediler.
İlk golden sonra oyunu iyice yavaşlattılar ve 2-0’da tamamen skoru korumaya yöneldiler.
Galatasaray ise buna rağmen hiçbir varlık gösteremedi.
Ne bir tehlike yarattı, ne de bir korner attı maç boyunca.
“Ruhu alınmış” bir takım gibiydi.
Zaten son maçların pek büyük bölümünde ruhsuz bir Galatasaray görüyoruz sahada.
Ruhsuz bir başkan, ruhsuz bir yönetim, ruhsuz bir teknik direktör sonunda ruhsuz bir takım doğuruyor.
Başkan Ünal Aysal herhalde Ali Dürüst’ün, Abdurrahim Albayrak’ın Galatasaray’da ne işe yaradığını görmüştür.
Galatasaray, Fenerbahçe’ye her zaman yenilebilir.
Önemli değil.
Ama bu ruhsuzluk önemli.
Maçın en güzel yönü centilmence geçmesiydi.
Futbol adına keyifliydi, spor adına olumluydu.
Ama acaba bu kadar centilmence geçmesinin bir nedeni de Galatasaray’ın ruhsuzluğu olabilir mi?
