BİR süredir eğitim sistemini tartışıyoruz,
Futbol tartışır gibi,
Milli Eğitim 4+4+4 oynasın diyenlerle, 8+4 oynasın diyenler tartışıyor,
Tam futbol tartışması,
O kadar futbol tartışması ki, aynı fanatik taraftarlar gibi birbirlerine giriyor, tekme tokat dövüşüyorlar,
O kadar futbol gibi ki, sahaya yabancı madde bile atıldı, Türkiye’nin en meşhur bant tankı gazetelere çıktı,
Ali Sami Yen’de, Saracoğlu’nda sahaya atılanlardan daha ağır, daha yaralayıcıydı,
Aynen futbol gibi sistemi sayılar üzerinden tartışıyoruz da, "Kardeşim bu oynanan oyun bir şeye benziyor mu? Kazanmaya yetiyor mu? Türkiye’de kazanmaya yetse bile uluslararası maçlarda kazandırır mı" diye aklımıza bile gelmiyor,
Bugün mesele Meclis’e gelecek,
Bakın tam da bu tartışmalar arasında memlekette neler oldu,
Kenan Işık‘ın sunduğu şimdiki adını bilmediğim ünlü yarışmaya iki genç katıldı,
İki öğrenci,
Daha doğrusu iki üniversite öğrencisi,
İlki Türkiye’nin en önemli siyasal bilgiler fakültelerinden birinde, belki de birincisinde öğrenci, Üniversite sınavında iyi puan almış olmalı ki, bu okula girmiş,
Kendisine Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin diğer adı soruluyor,
Hadi seçenek olmasa "Heyecandan hatırlayamadı" diyelim,
Hayır 4 de seçenek sunuluyor,
Ve siyasal bilgiler öğrencisi buna rağmen TBMM’ye "parlamento" dendiğini bilmiyor, O seçeneği söyleyemiyor,
Bu çocuk 12 yıl okumuş, Üzerine bir de üniversiteye girmiş, 1 yılı aşkın süredir de orada okuyor,
Yani 8+4+1 okumuş,
Ama bilmiyor, Hem de kendi konusunu,
Ya diğeri?
Aynı yarışmada, benzer facia,
O da ÖSS 4’üncüsü,
Türkiye’de üniversite sınavına giren 1,5 milyon öğrenci arasında en iyi 4,
Ona da ilk soru "Hercai diye bir türü de olan çiçek hangisidir?" geliyor,
Bilmiyor, Birinden telefonla öğreniyor,
Ardından gelen soru da Kuğu Gölü’nün bestecisi Çaykovski‘yi bilmediği için elenip gidiyor,
Bizim TBMM ise "Bu çocuklar bir halt bilmeden okul bitiriyorlar, Zerre genel kültüre sahip olmadan nasıl iyi vatandaş olacak bu çocuklar" diye sormuyor,
Hâlâ sayılar üzerinde tartışıyor,
4×3 mü olsun, başka şey mi?
Vallahi bu çocukların bilgi, kültür düzeyinden memnunsanız böyle tartışmaya devam edin,
Zaten siz böyle tartıştıkça o çocukların Meclis’e parlamento da dendiğini bilmesine gerek yok,
Hatta TBMM’yi bilmeseler bile olur,
Siz böyle tartıştıkça,,,
Saygısızlık değil etme bulma
TÜRKİYE’de siyasi görüş ayrımının önemi yok,
Nereden olursa olsun, siyasi körlük başladı mı, yaklaşımların sadece öznesi değişiyor,
Tepkiler ise hep aynı,
Başbakan Erdoğan ile ABD Başkanı Obama arasındaki görüşmede Obama‘nın Dışişleri Bakanı Davutoğlu‘nu parmağıyla çağırması "saygısızlık" olarak değerlendiriliyor,
Tabii AK Parti muhaliflerince,
Demek istiyorlar ki, "Obama size zerre saygı duymuyor",
Oysa durum bu değil,
Obama, Başbakan Erdoğan‘a ciddi ciddi sempati duyuyor, önem veriyor, Bunu Amerikalılar söylüyor,
Sık sık görüştüğü Türklerle arasında ciddi bir samimiyet de oluştu,
Davutoğlu‘nu parmağıyla çağırması saygısızlıktan değil, samimiyetten,
Arkadaşça davranıyor, Bunu vücut diliyle de gösteriyor zaten,
Ama muhalefet olsun diye yorum yapınca buna hemen "saygısızlık" deniyor,
Ama bunu da çok normal karşılıyorum,
Yıllarca Bülent Ecevit‘in Clinton karşısındaki bir anlık fotoğrafını her yerde gösterip, her yerde dalga konusu yaparsanız, bir başkası da parmakla çağırmayı böyle yorumlar,
Diyorum ya, hepimiz aynıyız,
Her yorum işimize geldiği gibi,
Önemli olan özne,
Olay değil!
İki maç 5 puan
GALATASARAY’ın bir beraberliği şampiyonluk gibi kutlamasını eleştirdim,
"Dur daha şampiyon olmadık, Finale kalmayı kutlayan finali asla kazanamaz" dedim,
Çok kızdı bana "dandik Galatasaraylılar",
O kutlamadan sonra Galatasaray iki maç yaptı,
İkisi de kendi sahasında,
Biri kupa diğeri lig maçı,
Kupada kendisinden hayli zayıf rakibine yenilerek elendi,
Lig maçında ise zar zor berabere kaldı,
Yani kutlamadan beri galibiyet yok,
Şimdi anladınız mı niye kızdığımı!
